Douglas José Antonio Mendoza, New Mexico eyaletinin Albuquerque şehrinde 05/21/1991 tarihinde dünyaya geldi. Ailesine ne olduğu bilinmemekle beraber öksüz ve yetim olarak Albuquerque yetimhanesinde yetişti. Douglas, New Mexico'nun o zamanlardaki yaşam koşullarından dolayı ortamına hiç bir şekilde adapte olamadı. Her türlü konularla sorun yaşıyor, etrafındakiler ile geçinemiyordu. 10-12 yaşlarına doğru çok fazla zorbalığa uğrayan Douglas, artık bunlara dayanamayıp sinir krizi geçirmiş ve çok büyük kavgalara karışmıştı ve ileriki zamanlarda da karışmaya devam edecekti. Bu davranışları onun sağlıklı bir şekilde büyümesine hiç yardımcı olmuyordu. Mezun olmasına rağmen doğru düzgün eğitim alamamış olan Douglas, Ortaokuldan sonra daha fazla belalara bulaşmaya başladı. İçinde bulunduğu yetimhanede yasaklı eşyalar satmak, kavga etmek, gasp etmek gibi birçok işe bulaşıyordu. Bu nedenle kimse onu evlatlık edinmek istemiyordu. Douglas'ın bu davranışları onun 16 yaşında Albuquerque yetimhanesi'nden atılmasına sebep oldu. Daha lise eğitimini tamamlayamayan Douglas sokaklarda kalmıştı. Barınabilecek bir yere ve geçinmek için bir işe ihtiyacı olduğunu biliyordu. Bu sebeple asgari maaş vaat eden işlerde çalışmaya çalışsa da hiç birine uyum sağlayamadı ve çok uzun bir süre geçmeden kovuluyordu. Ta ki bir araba tamircisi Douglas'ı kanatları altına almaya karar verene kadar. Douglas'ı araç tamiri konusunda eğiten ve yanına çırak alan kişinin ismi Hilbert Hernandez'di. Albuquerque'de yaşamını yalnız geçiren bu yaşlı adam hem artık işinde fiziksel olarak zorlandığı için hem de yalnız kalmamak için Douglas'ı yanına almıştı. Uzun bir süre için birlikte çalıştılar ve Hilbert, Douglas'ın kalacağı bir yeri olmadığı için garajıdna yatılı kalmasına bile izin vermişti. Hilbert, 20'li yaşlarına gelince de Sosyal Güvenlik kayıtları bile eksik olmasına rağmen Douglas'a maaş vermeye başlamıştı. Ona adeta öz oğlu gibi davranıyor, onu hayata hazırlıyordu. Douglas, Hilbert'ın araç tamir mekaniğinde çalıştığı süre zarfında motorsikletlerle ilgilenmeye başlamıştı. Bu iki tekerli makineler, Douglas'ın çok hoşuna gidiyordu. Her bir motorsikletli müşterisinin motoruyla aşırı özenle ilgileniyor, parçaları, motorsikletlerin işyleyişini, her şeyi araştırıyordu. Yeterince bir süre daha çalıştıktan sonra Douglas'ın en büyük hayallerinden biri, bir motorsiklet sahibi olmak olmuştu. Yıllar geçtikçe geçiyor, Douglas'ın hayatı giderek Hilbert'a bağlanmaya başlıyordu. Sonunda yaşamını yoluna sokmuş gibiydi. Mutluydu, onu oğlu kadar seven, baba diyebileceği biri vardı ve geçimini de hiç sıkıntısı olmadan sağlıyordu. Ayrıca Hilbert Douglas'ın motorlarla ilgilendiğini farketmiş, ona bir Western Motocycle Company model motorsiklet hediye etmekle beraber ona Vietnam Savaşı'ndan kalma kaskını hediye etmişti. Her şey yolunda giderken, Hilbert rahatsızlanmaya başlamıştı. 76 yaşındaki bu ihtiyar adam hem fiziksel hem de zihinsel olarak çok büyük sıkıntılar çekmeye başlamıştı. Douglas bununla endişelenmekle beraber,eğer Hilbert yaşamını yitirirse bunu mental olarak nasıl kaldırabileceğini bilmiyor, ayrıca koca dükkanı kendi başına nasıl işleteceği hakkında bir fikir sahibi olamıyordu. En sonunda kaçınılmaz gerçekleşti. Hilbert, kalp damar tıkanıklığından hayatını kaybetmişti. Cenazesine sadece eski karısı ve Douglas gelmişti. Douglas artık ne yapacağını, nereye gideceğini bilmiyordu. Tamirhanenin sorumluluğunu kaldıracak mentaliteye sahip değildi artık. Bu yüzden mekaniği büyük bir para karşılığında devredip, geriye kalan tek malvarlıkları olan Vietnam savaşından kalma kaskı ve Western Motorcycle Company model motorsikleti ile küçük ve boş bir apartman dairesine taşındı. Büyük bir boşluk, bar kavgaları ve içkilerle geçen birkaç yılın ardından Douglas artık eski günlerine döndüğünün farkındaydı. Ona en ufak sorun çıkartan herkesle çatışıp sinirlerine hakim olamıyordu. Yüzü ve elleri sürekli yara bere içinde evine geri dönüyordu. Her ne kadar eski yaşamını özlese de böyle olaylardan kaçışı olmadığını çok iyi biliyordu. Kendisini kontrol edemiyordu. Fakat bu öfke kontrolü eksikliği, onun bir Goliaths MC üyesinin hayatını kurtarmasına yol verecekti. Her şey, bir gün New Mexico'nun kuzeyinde bir barda otururken yanına Goliaths MC'den "Teknisyen" yamalı birinin oturmasıyla başlamışdı. Bu ihtiyar adam ona Hilbert'ı anımsatıyordu fakat çok konuşmamışlardı. Douglas içkisinin tadına varırken Bar televizyonunu izliyordu. Fakat bütün huzur, bara 4 tane 69'ers MC üyesinin girmesi ile bozulacaktı. Görünüşe göre az önce yanında oturan kişiyi bir kenara çekip kavga başlatmaya çalışıyorlardı. Douglas, ona dünyada en çok değer verdiği kişi Hilbert'ı anımsatan bu kişinin 4 kişi tarafından gasp edilmesine izin vermek istemediği için kavgaya karıştı ve bir 69'ers üyesini kafasına boş bir bira şişesi ile vurarak devirmeyi başardı, fakat elinde bulunan süpriz elementi sadece 1 üyeye yetmişti. Diğerleri hemen durumun farkına varıp Douglas'ı da arada hırpalamaya başlamışlardı. Tam Connor ve Douglas bu 3 üyeye karşı çıkmaya çalışırken 5 Goliath üyesinin içeri girmesi ve yakınlarındaki bilardo istekalarını kapmaları ile kavga çok yakında sona erecekti. 69'er lardan biri baygın halde yerde yatarken diğer üçü ise ağır yaralar içinde çaresizlik ile bardan kaçmıştı. Connor'a olan bu yardım girişiminden sonra bir sürü Goliaths üyesinden tebrik almış, hatta Connor, bölüm başkanı Brendan'ın aracılığıyla onu kulüp evlerinde bir içki içmeye bile davet etmişti. Bu noktadan sonra Douglas, Goliathlar ile takılmaya başlamış, zamanının çoğunu onların kulüp evinde geçirmeye başlamıştı. Kulüpteki herkes de ona ısınıyordu. Gün geçtikçe Douglas'ın da kulübe katılma eğilimi artmaya başlamıştı. Sonunda, aynı onun gibi, motor sürmeyi bir haz haline getirmiş olan insanların arasında bulunmak istiyordu. Sonunda Goliaths MC'ye Prospect olarak alındıktan sonra zorlu bir süreç onu bekliyordu. Fakat Douglas bütün bunlara dayanabildi ve 2 senelik zorlu bir süreçten sonra Tam Üye yamasını alabildi. Fakat işler, kulüp içinde hiç de beklediği gibi işlemiyordu. Kulübünün metamfetamin ve silah işleri ile uğraştığını öğrendiğinde açıkcası çok şaşırmamıştı fakat kafasında sürekli tereddüte düşüyordu; Acaba hayatını riske atmaya değer miydi? Fakat Douglas'ın böyle şeylere alışması çok uzun sürmedi. Kardeşleriyle beraber içki içiyor, eğleniyor, motorunu sürüyor, gerektiği zamanda da üstüne düşen görevleri yapıyor, "iş anlaşmaları"nda da kulübüne destek olmaktan hiç çekinmiyordu. Fakat 69'ers MC ile içinde bulundukları savaş bu durumu çok zorlaştırıyordu. 69'er lar Goliathların yaptığı hiç bir eylemi karşılıksız bırakmıyordu. Douglas artık gün geçtikçe başka bir kardeşini kaybediyor, bu savaşın son bulacağı zamanı dört gözle bekliyordu. Ama biliyordu ki Metamfetamin işinden çıkmadıkları sürece böyle bir şey olmayacaktı. Rekabet hep tavanlarda olacaktı, ve bölüm başkanının bu işleri bırakma gibi bir amacı hiç yoktu. Fakat Goliathların hepsi de bu işlerde bulunmak istemedikleri için entrika hiç bitmiyordu. Kulübün bu işlerden çıkması taraftarı olan Douglas ve Connor dahil olmak üzere birkaç üye daha, Goliaths New Mexico bölümünün President'ı Brendan ile sürekli kavga ediyordu. Zaman geçtikçe kulüp bağları gevşiyordu ve bölüm başkanı aşırı tutarsız kararlar almaya başlıyordu. Fakat Goliathların göremediği en kritik nokta, Adam gücü toparlamaya çalışan Brendan'ın Prospectler arasında DEA ajanı olan birisine tam yama vermesiydi. Entrikalar daha tam olarak çözümlenemeden, Douglas ve diğer Goliath'lar kendilerini narkotik suçlamalarından dolayı Albuquerque Correctional Facility'de buldular. Goliathların birlikte bir çete olduğunu bilen hapishane müdürü onları ayrı koğuşlara yerleştirdiği için Douglas yalnız kalmıştı. Sonraki birkaç senesini bu cehennem deliğinin içinde geçiren Douglas hayata tutunabilmeyi başarabildi. İçeride bu kadar kısa süre yatmasının nedeni ise, bölüm başkanı, as başkanı, çavuşu ve bazı üyelere yönelik doğrudan kanıtlar bulunmuştu fakat geri kalan üyeler, Douglas ve Connor'a direkt suçlama yapılacak bir kanıt bulunamamıştı. Hapishanedeki zorlu zamanlarını atlattıktan sonra Douglas, kargaşalarla dolu ve artık stabil olamayan Goliaths New Mexico şubesinden Göçebe olarak ayrıldı ve eyaletini terk etmeye karar verdi. Etrafta 69'ers MC aktifliğinden dolayı kendisini sırtında bir hedef tahtası taşıyormuş gibi hissetmesine rağmen Missouri'ye kadar yolu atlatabilmeyi başardı. Birkaç senelik Nomadlik sürecinden sürecinde Douglas, hayatını daha iyi devam ettirebilmek için Goliaths'ın Los Santos şubesine doğru sürmeye karar verdi. Olabildiğince hızlı bir şekilde New Mexico sınırlarını terk ettikten sonra Douglas neredeyse 630 kilometre boyunca 10. ve 8. rotalar üzerinden San Andreas’a doğru ilerledi. Gece, gündüz, yağış, kavurucu sıcak farketmeksizin sadece mola vermesi ve konaklaması gerektiği zaman duran Douglas 5 gün içinde kendisini San Andreas’ın sınırları içerisinde buldu. Kendi şansına da NM bölümü ile savaş içine girmiş kulüpten hiçbir iz bulamadı. Pink Cage Motel’de bir oda kiraladıktan sonra Douglas’ın ilk amacı şehri tanımak ve elinden gelirse birkaç bağlantı kurabilmek olacaktı.